'Als jij lacht, lacht heel de wereld'

Gister was het zondag en dat betekent rustdag. We hebben heerlijk aan het strand gelegen, hoewel dat toch wel erg warm was. Via een livestream verbinding konden we meeluisteren met de kerkdienst in Zaltbommel. Het sluit niet aan bij het integreren in Cyprus, maar een beetje echt zondaggevoel kan geen kwaad. Volgende week gaan we waarschijnlijk een kerk opzoeken hier in Cyprus.

’s Avonds staat ons eerste interview gepland. Omdat het uiteindelijk niet mogelijk blijkt om met de taxi naar Limassol af te reizen, spreken we af via Skype. Het is een goed gesprek en na een uur kletsen over een heel ander onderwerp dan we in eerste instantie hadden bedacht, leggen we de virtuele hoorn erop. We vinden het wel weer genoeg voor vandaag en zoeken dan ook het zwembad op. Het terras is gevuld met wat lokale lui die de wedstrijd Engeland-Italië aan het kijken zijn. Ik heb begrepen dat het normaal is in Cyprus dat mannen hun vrouwen het huis uit zetten als ze samen voetbal gaan kijken. Nu snap ik ook waarom de mannenbroeders zo vreemd opkeken toen wij als vier mafkezen plaatsnamen op het ‘voetbalterras’. Ach, ik heb prima mee kunnen joelen hoor.

Lianne is helemaal in haar sas. In het vliegtuig was ze als de dood dat we neer zouden storten en met z’n allen zouden vergaan, maar eenmaal met de beide beentjes op Cypriotische grond laat ze zich van haar beste kant zien op het strand. Wanneer een vliegtuig overvliegt zegt ze: ‘het zou toch leuk zijn als dit vliegtuig neer zou storten in zee. Volgens mij geloof je dan je ogen niet.’ Ja, Lianne. Ik hoop dat jouw gebed niet verhoort wordt op het moment dat we weer terug vliegen naar Nederland.


Aan het begin van de middag doen Lianne en Mariëlle samen de boodschappen. Maricris en ik (ja, we vinden het zelf ook erg vervelend) zoeken wederom het zwembad op. Het lijkt met de dag warmer te worden. De veertig graden laat zich inmiddels ook zien op onze voorheen witte huidjes en ’s avonds laten we ook met trots aan elkaar zien dat we weer een dikkere laag bruine huidcellen op onze armen hebben. Mariëlle tegen Lianne: ‘sjonge, het is net of je uit de broodrooster komt!’

De verdere middag bestaat uit het bijbruinen van onze huidjes en lekker poedelen in het zwembad. In princyprus is het de bedoeling dat wij als freelance journalisten anderen gaan bevragen over hun doen en laten, maar de Cyprioot de we vandaag tegenkomen draait de rollen om. Terwijl Mariëlle en Lianne nietsvermoedend op de ligbedjes liggen, probeert de knuffel Cyprioot nummero 2 een aanknopingspunt te zoeken vanuit het zwembad. Hij heeft het gevonden: ‘zijn jullie zusjes?’, vraagt hij in het Engels, met een Oosters accent. En hap! Het gesprek is begonnen. Fase een begint nog vanuit het water, maar al snel durft de Cyprioot het aan om zich uit het water te hijsen, richting de twee ‘zusjes’. Fase drie bereikt zich niet lang daarna en de Cyprioot laat zich rustig zakken op het ligbed naast Mariëlle. Hij is gefascineerd door haar wonderschone lach en blijft maar zeggen: ‘if you smile, the whole world smiles.’ Met die zin heeft hij ook meteen zijn eerste woordje Nederlands geleerd, want als nuchtere Hollander kan Mariëlle niets anders zeggen dan: ‘bla, bla, bla.’ Hij lacht. Mariëlle lacht mee. En de knuffel Cyprioot nummero 2 is wederom gefascineerd door haar schone lach. Het gaat zelfs zo ver dat volgens hem de hemel open gaat. Het kan aan mij liggen, maar ik heb het niet gezien.

Hoewel de man erg zijn best doet, slaan zijn praatjes niet echt aan bij ons. Toch willen we graag gebruik maken van zijn facilitaire diensten. Hij haalt cola voor ons. Met veel ijsklontjes. En op zijn kosten. I know, het leven is niet eerlijk. Maar goed, omdat we hier zijn met een missie, gaan we het gesprek aan. Hij schijnt in Dubai geboren te zijn en is later verhuisd naar Israël. Zijn maat is ooit doodgeschoten en ook hij heeft nog een litteken in zijn borst van een kogel. Hij heeft tientallen eigen boerderijen en wil ons best een auto meegeven als we die nodig hebben. O ja, en natuurlijk mogen we ook gebruik maken van zijn grote boot. Want die ligt in de haven van Larnaca, even verderop. Hij zal wel zacht varen, want hij wil niet dat de schone Mariëlle zich bezeert. Reactie van Mariëlle: ‘I love speed.’ Daarna gaat de hemel weer open.

Na ons diepgaande gesprek is het tijd voor wat taalkundige stof. Hij wil Nederlands leren. De knuffel Cyprioot nummero 2 blijkt een snelle leerling en al snel heeft hij tien zinnen op papier, waaronder: ‘ik spreek geen Nederlands’, ‘ik wil drinken’, ‘goedemorgen’, ‘dankjewel’, ‘wil je naar de Da Vincibar komen’, ‘wat heb je lekker gekookt’ en zijn favoriete ‘als jij lacht, lacht heel de wereld’. Maar ook Mariëlle moet er aan geloven als ze een pen en papier in haar handen gedrukt krijgt. Als eerste leert ze dat ‘Joods’ geen taal is, maar een religie. Daarna mag ze beginnen aan haar eerste zinnen Hebreeuws. Eén ding heeft ze onthouden: Shalom.

Voor de liefhebber: op http://www.facebook.com/media/set/?set=a.4241265238318.182876.1486184153&type=1 staan de eerste foto’s van de Mediareis in Cyprus.