Lekkage, Cypriotische verkopers en Mc Donalds

Ja! Daar zijn we weer… Vandaag gaan we een dagje weg met z’n viertjes. Om twaalf uur in den middag staan we als brave Hollanders bij de bushalte. Natuurlijk staan we eerst bij de verkeerde bushalte, maar we zijn wel stipt op tijd. Dat kunnen we van de bus niet zeggen. Op z’n dooie gemak komt de buschauffeur meer dan een kwartier later aantuffen.

De bussen rijden hier elk halfuur, maar zowel op internet als bij de haltes zelf zijn geen tijden te bekennen, of andere schema’s. Ook een nadeel is dat de laatste bussen rond half zeven rijden. Een strakke tijdplanning van onze kant is daardoor gewenst.

Voordat we Larnaca uitrijden, komen we langs een straat waar eten uit de hele wereld aangeboden wordt. Van Chinese restaurants tot Italiaanse eetgelegenheden en van Japanse sushibars tot Griekse restaurants. Daarna rijden we langs een supermarkt met een vreemde naam: ‘romantic shop’. Daar kun je flirten bij de aardappelen.

Aan het begin van de middag komen we aan in Ayia Napa. Een mooie kustplaats met uitzicht op Cape Greco. Het heldere water laat Lianne als een klein kind rondspartelen, want ze heeft nog nooit in zulk helder blauw water gezwommen. Als een kind zo blij. Daarna mag ze weer haar beste beentje voorzetten bij het luid en duidelijk ‘no’ zeggen tegen de straatverkopers die ons van alles proberen aan te smeren. Eentje probeert het nog bij Mariëlle, maar zij heeft de smaak ook behoorlijk te pakken: ‘Submarine boat?’ “No.” ‘Jetski?’ “No.” ‘Paragliding?’ “No!” ‘Snowboarding?’ “No!”, waarop Evelien reageert met: ‘snowboarding? But it’s not winter!’ De verkoper legt uit dat hij even wilde testen of Mariëlle wel luisterde naar wat hij te zeggen heeft… ‘No’.
Weer een andere straatverkoper probeert ook origineel te zijn, maar hij voegt er iets anders aan toe dan ‘snowboarding’, namelijk: ‘boyfriends?’

Terwijl we met z’n allen ons wanen in een heus paradijs van palmbomen, helder water en een prachtig zonnetje dat ons hart doet gloeien, weet Lianne dat moment weer tot de realiteit te brengen: ze heeft honger. Zo zien we Lianne vaker tijdens deze spectaculaire Mediareis. Doordat haar maag ons precies vertelt wanneer we moeten eten, zitten we keurig aan én het ontbijt, én de lunch, én het avondeten.

En daarom gaan we dus maar naar de Mc Donalds. Maar om eerlijk te zijn, iedereen verlangde wel naar een heerlijke beker cola. Met vier literbekers cola nestelen we ons rond een van de weinige tafeltjes in het luxe restaurant. Heerlijk. Maar als je denkt dat het dan allemaal goed is, heb je het mis. Lianne heeft namelijk een dubbele cheeseburger besteld, maar al snel komt ze erachter dat de dubbele cheeseburger een burger zonder cheese is. En daar is Lianne niet van gediend natuurlijk. Zonder aarzelen staat ze op en eist ze een nieuwe, mét cheese.

Pluspunt bij deze oeroude Amerikaanse vreetkeet is dat de dames die er werken alles grondig schoonmaken. We hoeven zelfs ons eigen afval niet op te ruimen. Tafeltjes worden schoongemaakt, de vloer wordt geveegd. En wanneer Lianne en Evelien naar de wc gaan, wordt zelfs de trapleuning voor onze ogen schoongemaakt. Ze hadden vast iets goed te maken bij Lianne…

Kort voordat we ons klaarmaken om weer op tijd bij de bus te zijn, valt ons oog op een vrouw in, waarschijnlijk, de overgang. Ze is oud, maar voelt zich nog jeugdig. Ze geeft haar dochter de camera in handen en voert de meest vreemde poses uit op een rots in het water. Liggen. Staan. Been omhoog. Heup naar voren. Hoofd schuin. Benen wijd. Benen wijd? Als ze vervolgens languit in het water gaat liggen, wordt het ons echt te gortig. Nu voel ik me net mijn oma die op vakantie niets liever doet dan zittend op een bankje mensen bekijkt (met een knipoog naar oma).

Weer terug in ons appartement gaat alles weer net zo chaotisch als anders. Er is lekkage. Ja, natuurlijk in ons appartement. Als we een Cyprioot waarschuwen komt hij binnen met de vraag of we de kraan wel dicht hebben gedraaid. Op dit moment had je krekels horen tjirpen en rolde er een strobaal voorbij. Wat denkt hij wel niet? Gelukkig hoeven wij niets schoon te maken, maar wordt dat voor ons gedaan. Zoals het hoort.

Het laatste puntje dat we voor vandaag kunnen melden is dat Lianne door een boom kan lopen (Hé, kijk! Ik kan door een boom heen lopen!). Ze bedoelt dus dat de bladeren zo laag komen, dat ze er doorheen kan lopen. En ze heeft nog wel eens de rare gewoonte om de deur van ons appartement open te doen als Maricris haar mobiel gaat. Voor de rest heeft niemand van ons tot nu toe een zonnesteek opgelopen.

Morgenavond zouden we ons tweede interview hebben. Helaas heeft de man vandaag een mail gestuurd dat het niet door kan gaan, om medische redenen. Misschien dat we later deze week het interview kunnen houden, maar ik ben bang dat het niet gaat lukken. Het interview, met voorafgaand een Bijbelstudie, lijkt ons allemaal heel interessant en daarom is het ook extra jammer dat het niet door kan gaan. Maar wie weet!