Herrie in het hotel..

11 maart 2010.

En vandaag stond dan Brussel op het programma! Toch beginnen we eerst bij het geniale hotel.
Bij aankomst schoot de gedachte: "is dit een noodgebouw?" door mn hoofd, maar bij binnenkomst was ik Annerie al na 5 minuten kwijt... Jaa, hoe kan het ook anders?
Ze bleek al in de kamer te zijn. Allemaal hadden we een code gekregen die we moesten intoetsen om de kamer binnen te komen. Het is me precies één keer gelukt om de goede code in te toetsen (5 minuten voor vertrek...) en toen moest ik de deur daarna óók nog eens opendoen!
Kortom, vrachtwagenchauffeurs die niet konden slapen door... mijn gebonk.
Een aantal leerlingen en leraren gingen nog even naar een plaatselijk café, wat een half uur lopen was (ja, heel plaatselijk!) Wij bouwden liever ons eigen feestje. Al snel hadden we de tv ontdekt en wat bleek: we konden voetbal kijken! ManUnited tegen AC Milan.
Spannend was het niet, want ManUnited was hartstikke beter! :) Een leraar vond het allemaal wel interessant om meiden voetbal te zien kijken, dus die kwam er gezellig bij zitten... met een stoel ín de deuropening! Uiteindelijk zaten we met 8 meiden: gezelligheid, martini & cola, voetbal en een heeuleboel snoep in het midden van het bed. Nadat we wat geblaat van een aantal Polen over ons heen kregen is de leraar maar even snel vertrokken (tsjah, eentje moet er de schijtert zijn ;) ). Ik weet nu nog steeds niet of de-lieve-meneer-uit-Polen er nou ook bij wilde zitten of dat hij zin had in een Franse croissant..
Uiteindelijk waren we in een serieus gesprek en Evelien was aan het multitasken: het gesprek volgen, voetbal kijken (inmiddels Lyon tegen Real Madrid) én eten. Toch nam voetbal even de overhand toen er op de paal geschoten werd terwijl hij de keeper al voorbij was! Een luide 'oooh'-kreet was het gevolg en het serieuze gesprek bereikte zn dieptepunt... sorry? :)

Toen de nacht allang was gevallen en de mensen in het hotel al bijna sliepen na het gebonk van mij, gingen we nog maar eens met zn allen de gang op. En na een warme douche gingen we toch maar slapen.
Het ontbijt was zeer goed geregeld! Hoewel we met vijftig mensen in de receptie moesten ontbijten, was het toch geslaagd.
Ach,we zjn het toch wel gewend met onze 'vijftien miljoen mensen op een heel klein stukje aarde'. Dan kan dit er ook nog wel bij.

Allereerst gingen we naar het Atonium. Van buitenaf zag het er groots uit, alleen van binnen stelde het niet zo heel veel voor. Toch leuk om hier even geweest te zijn. Vroeger had dit gebouw (wannabe-molecuul?) de snelste lift ter wereld. Want, allé, de lift ging wel 5 meter per seconde! De liftdame vroeg ons dan ook vriendelijk naar boven te kijken. Waauw! Weet je wat we zagen? De bovenste verdieping steeds dichterbij komen...
Dolle pret dus. Je zou het maar als baan willen, de hele dag mensen in een lift naar boven en naar beneden brengen met vooral de tip om naar boven te kijken.
Van molecuul-bol schoten we naar molecuul-bol en het mooiste waren toch echt de stijle roltrappen.

Op naar het museum van de Belgische bank! Tsjah, wat moesten we ervan verwachten? Eerst kregen we weer een presentatie waarin een Belg alle uitspraken over de Belgen bevestigd heeft.Ze werken hier niet veel met PowerPoint, maar met een ouderwets ezelsbord waarop je moet schrijven met een stift. Nu is dat nog niet zo erg, maar de man heeft het bord welgeteld 4 keer om laten vallen. Dom, dom...dom.
Ondertussen was ik in slaap gevallen, dus ik kan u niets vertellen over de presentatie... inhoudelijk.
Bij de rondleiding daarna werd de groep steeds kleiner en haakten er steeds meer mensen af. De rondleidster zal vast een trauma aan ons irritante-Hollanders overgehouden hebben. Maar, geen schuldgevoelens want de leraren waren het die als eerste de groep verlieten! Bij het rondgaan van een aantal platen van steden in een kamertje kregen we de vraag welke stad hier afgebeeld stond. Alsof men een goede Belgische kennis had riep iemand maar: 'Gent'! 'Brussel!' 'Luik!' 'Brugge!' En de vrouw, verbaasd over onze kennis, zei dan tevreden: heel goed! Laten we het houden op 'de goede gok'.
Bij het weer aankomen bij de bus hebben we maar geen peiling gehouden over hoe tof iedereen het wel niet vond.
Helaas mochten we Brussel niet meer in, aangezien er verschillende betogen waren in de stad en er overal waar je keek wel politie was. (Steeds meer gordeltjes gingen om in de bus: stel dat ze naar binnen komen!)
Hoewel wij graag tussen de betogers hadden willen staan (de kans op gevehten en onrust was erg groot), hadden de leraren daar geen trek in.

Wel hadden ze trek in een hapje eten bij de MacDonalds waar we bij Gorinchem zijn wezen eten. De reis werd vervolgd en Evelien werd weer afgezet bij Arnhem. Zeer prettig, want dat heeft me 2uur gescheeld.
En zo kwam een reis, waarin het educatieve gehalte bíjna de 2% over ging en de nodige onhandigheid niet ontbrak ten einde. Weer wat meer van de wereld gezien. :D